50 strona, 2 zdania od góry (OPOWIADANIE)

rollercoaster

Ponieważ domy tu były tak wysokie, światło nie docierało do ciasnych uliczek. Co nie znaczy, że było całkiem ciemno. Dni stają się coraz krótsze, ich barwa szarzeje. Kończymy powoli lato i wchodzimy w najbrzydszą porę roku, jaką jest jesień.
Obudziałam się i tak podskoczyłam , że o mało nie spadłam z łóżka. Był wczesny poranek, pierwsze promienie słońca rzucały na podłogę jasny pas, Vera jeszcze spała.
-Wal do domu i pakuj się. Będziesz mieszkał ze mną w Bel Air, dopóki nie pojawią się widoki na jakieś bardziej odpowiednie lokum, coś z basenem, może polem golfowym na trzy dołki.
Sama nie wiedziała kiedy znalazła się pod ścianą, z głową przekrzywioną, jakby pękł jej kark. Podniosła z parkietu pistolet patrząć na pierścień, który nosiła na małym palcu. Zewsząd otaczała ją śmierć i była zupełnie bezbronna. Zjawy mogły ją zaatakować od tyłu, dotykać lodowatymi palcami i zmaterializować się wszędzie i w każdej chwili, mogły wstać z otwierających się nagle grobów -zupełnie nie miała pojęcia, co mogłoby ją spotkać.
-Nie znasz jakiegoś bezpiecznego miejsca?! Kogoś do kogo można zatelefonować?
Ujrzeli też najprzeróżniejsze łupy trolli, ciśnięte niedbale gdzie bądź - od mosieżnych guzików po stojące w kącie garnce, pełne złotych monet. Na ścianach wisiało mónstwo ubrań. Spojrzał zadziwiony:
-Co się stało, tato?!
- Tu jest jakaś dziwna pogoda - zauważył Digory - Może wylądowaliśmy w czasie burzy albo podczas zaćmienia słońca?
Około trzeciej po południu rodzice zaczęli szykować się do powrotu do Ashikagi. Shizu nie mogła się nadziwić zachowaniu męża.
-Łaskawa pani, mam nadzieję, że przy stole znajdzie się jedno miejsce. Pozwoliłem sobie zaprosić do państwa na obiad Dobbina z naszego pułku.
Tutaj również odniosłem wrażenie, że w odległym końcu stołu siedzi jakaś zakapturzona postać ze szczupłą głową, ale z powodu panujących ciemności nie mogłem być tego całkiem pewien.
-Marjorie?
Stał na skraju pustego peronu metra wsłuchując się w odgłos nadjeżdżającego pociągu, jakby chciał w ten sposób zagłuszyć rozdzierający go ból. Przełożyl torbę do drugiej ręki i popatrzył w głąb tunelu.
-Dlaczego?
-To wbrew zasadom, w nocy jest tu niezbyt przyjemnie. - Ann milknie i wyciera cieknący nos.
Czytała scenariusz tej sztuki i nie podobał jej się.
-Na pewno niedługo zejdzie z afisza- powiedziała do Guya- I nikt już więcej nie usłyszy o Donaldzie Baumgarcie.

astoria

Ponieważ domy tu były tak wysokie, światło nie docierało do ciasnych uliczek. Co nie znaczy, że było całkiem ciemno. Dni stają się coraz krótsze, ich barwa szarzeje. Kończymy powoli lato i wchodzimy w najbrzydszą porę roku, jaką jest jesień.
Obudziałam się i tak podskoczyłam , że o mało nie spadłam z łóżka. Był wczesny poranek, pierwsze promienie słońca rzucały na podłogę jasny pas, Vera jeszcze spała.
-Wal do domu i pakuj się. Będziesz mieszkał ze mną w Bel Air, dopóki nie pojawią się widoki na jakieś bardziej odpowiednie lokum, coś z basenem, może polem golfowym na trzy dołki.
Sama nie wiedziała kiedy znalazła się pod ścianą, z głową przekrzywioną, jakby pękł jej kark. Podniosła z parkietu pistolet patrząć na pierścień, który nosiła na małym palcu. Zewsząd otaczała ją śmierć i była zupełnie bezbronna. Zjawy mogły ją zaatakować od tyłu, dotykać lodowatymi palcami i zmaterializować się wszędzie i w każdej chwili, mogły wstać z otwierających się nagle grobów -zupełnie nie miała pojęcia, co mogłoby ją spotkać.
-Nie znasz jakiegoś bezpiecznego miejsca?! Kogoś do kogo można zatelefonować?
Ujrzeli też najprzeróżniejsze łupy trolli, ciśnięte niedbale gdzie bądź - od mosieżnych guzików po stojące w kącie garnce, pełne złotych monet. Na ścianach wisiało mónstwo ubrań. Spojrzał zadziwiony:
-Co się stało, tato?!
- Tu jest jakaś dziwna pogoda - zauważył Digory - Może wylądowaliśmy w czasie burzy albo podczas zaćmienia słońca?
Około trzeciej po południu rodzice zaczęli szykować się do powrotu do Ashikagi. Shizu nie mogła się nadziwić zachowaniu męża.
-Łaskawa pani, mam nadzieję, że przy stole znajdzie się jedno miejsce. Pozwoliłem sobie zaprosić do państwa na obiad Dobbina z naszego pułku.
Tutaj również odniosłem wrażenie, że w odległym końcu stołu siedzi jakaś zakapturzona postać ze szczupłą głową, ale z powodu panujących ciemności nie mogłem być tego całkiem pewien.
-Marjorie?
Stał na skraju pustego peronu metra wsłuchując się w odgłos nadjeżdżającego pociągu, jakby chciał w ten sposób zagłuszyć rozdzierający go ból. Przełożyl torbę do drugiej ręki i popatrzył w głąb tunelu.
-Dlaczego?
-To wbrew zasadom, w nocy jest tu niezbyt przyjemnie. - Ann milknie i wyciera cieknący nos.
Czytała scenariusz tej sztuki i nie podobał jej się.
-Na pewno niedługo zejdzie z afisza- powiedziała do Guya- I nikt już więcej nie usłyszy o Donaldzie Baumgarcie.
-Musisz strasznie cierpieć ciągnęła. - Mogę dać Ci lekarstwo, które nieco złagodzi ból. Chcesz?

Regan

Ponieważ domy tu były tak wysokie, światło nie docierało do ciasnych uliczek. Co nie znaczy, że było całkiem ciemno. Dni stają się coraz krótsze, ich barwa szarzeje. Kończymy powoli lato i wchodzimy w najbrzydszą porę roku, jaką jest jesień.
Obudziałam się i tak podskoczyłam , że o mało nie spadłam z łóżka. Był wczesny poranek, pierwsze promienie słońca rzucały na podłogę jasny pas, Vera jeszcze spała.
-Wal do domu i pakuj się. Będziesz mieszkał ze mną w Bel Air, dopóki nie pojawią się widoki na jakieś bardziej odpowiednie lokum, coś z basenem, może polem golfowym na trzy dołki.
Sama nie wiedziała kiedy znalazła się pod ścianą, z głową przekrzywioną, jakby pękł jej kark. Podniosła z parkietu pistolet patrząć na pierścień, który nosiła na małym palcu. Zewsząd otaczała ją śmierć i była zupełnie bezbronna. Zjawy mogły ją zaatakować od tyłu, dotykać lodowatymi palcami i zmaterializować się wszędzie i w każdej chwili, mogły wstać z otwierających się nagle grobów -zupełnie nie miała pojęcia, co mogłoby ją spotkać.
-Nie znasz jakiegoś bezpiecznego miejsca?! Kogoś do kogo można zatelefonować?
Ujrzeli też najprzeróżniejsze łupy trolli, ciśnięte niedbale gdzie bądź - od mosieżnych guzików po stojące w kącie garnce, pełne złotych monet. Na ścianach wisiało mónstwo ubrań. Spojrzał zadziwiony:
-Co się stało, tato?!
- Tu jest jakaś dziwna pogoda - zauważył Digory - Może wylądowaliśmy w czasie burzy albo podczas zaćmienia słońca?
Około trzeciej po południu rodzice zaczęli szykować się do powrotu do Ashikagi. Shizu nie mogła się nadziwić zachowaniu męża.
-Łaskawa pani, mam nadzieję, że przy stole znajdzie się jedno miejsce. Pozwoliłem sobie zaprosić do państwa na obiad Dobbina z naszego pułku.
Tutaj również odniosłem wrażenie, że w odległym końcu stołu siedzi jakaś zakapturzona postać ze szczupłą głową, ale z powodu panujących ciemności nie mogłem być tego całkiem pewien.
-Marjorie?
Stał na skraju pustego peronu metra wsłuchując się w odgłos nadjeżdżającego pociągu, jakby chciał w ten sposób zagłuszyć rozdzierający go ból. Przełożyl torbę do drugiej ręki i popatrzył w głąb tunelu.
-Dlaczego?
-To wbrew zasadom, w nocy jest tu niezbyt przyjemnie. - Ann milknie i wyciera cieknący nos.
Czytała scenariusz tej sztuki i nie podobał jej się.
-Na pewno niedługo zejdzie z afisza- powiedziała do Guya- I nikt już więcej nie usłyszy o Donaldzie Baumgarcie.
-Musisz strasznie cierpieć ciągnęła. - Mogę dać Ci lekarstwo, które nieco złagodzi ból. Chcesz?
Jeżeli objąć myślą ogrom przyspieszonej śmierci, jakiej miejscem - niezależnie od działań wojennych - stały się tereny Polski, to obok zgrozy najsilniejszym uczuciem, jakiego doświadczamy jest zdziwienie. Uduszono i spalono te nieprzebrane masy ludzkie w trybie najstaranniej przemyślanej, zracjonalizowanej, sprawnej i udoskonalonej organizacji.